Passie voor schapen
foto Emiel Muijderman
door Esther Rouwenhorst MARKELO – De één pakt een stok en zet een hoed op. De ander ritst haar jas dicht. Ze zijn klaar om zich te bekommeren om hun schaapskudde. Marijke (57) en Petra (58) uit Enschede zijn graag buiten en delen hun passie voor schapen. Vorig jaar mei volgden beide dames schaapherder Derk Jan Tolie uit Goor op. Samen met bestuurslid en herdercoördinator Jos Duurland verzorgen ze de schaapskudde in natuurgebied De Borkeld in Markelo.
Blaffend en rennend houden de drie working kelpies van Marijke de kudde bijeen, terwijl fleslam Mathilde tegen haar benen aan schurkt. Het jonge Drentse heideschaap is duidelijk al gewend aan de herder die met haar honden één dag per week aanwezig is. Collega Petra en haar bordercollie en altdeutsche hütehund gaan twee keer per week met de kudde de heide op. De vrouwen hebben ‘een afstand tot de arbeidsmarkt’.
In de natuur en tussen de schapen voelen ze zich echter helemaal thuis. Schapen hoeden is dan ook niet nieuw voor de vrouwen. Marijke is al meer dan tien jaar herder. „Door een ernstige rugafwijking zat ik in een rolstoel en had een bordercollie als hulphond.” Na een operatie was ze sterk genoeg om weer te lopen en raakte geïnteresseerd in het hoeden. „Maar toen brak de MKZ-crisis uit en hadden mijn bordercollie en ik niets te doen.”
Het was schaapherder Hans Abbink die vervolgens Marijkes hond trainde en haar het schapen drijven leerde in het Haaksbergerveen. „Bij vrienden met een kudde in Drenthe heb ik het vak geleerd. Helemaal alleen zijn met de schapen die geen weerwoord geven.” Marijke zucht een keer.
„Heerlijk.”
Petra lacht instemmend. De Enschedese werkte 23 jaar bij een financiële instelling. „Ik zat hele dagen aan een bureau, ter compensatie van dat binnen zitten werd ik vrijwilliger bij Landschap Overijssel.” Nadat ze bij een reorganisatie haar baan verloor volgde ze de opleiding tot schaapherder bij Abbink. Sinds 2009 mag ze zich dan ook herder noemen. „Nee, herderin. Een vrouwelijke piloot noem je toch ook pilote!” Even volgt er een discussie over mannelijke en vrouwelijke beroepsnamen, maar al snel komen de vrouwen tot de conclusie dat het er niet toe doet.
Herder of herderin, als je maar met schapen weet om te gaan. „Je staat namelijk niet alleen in het veld om te hoeden”, meent Petra die tijdens haar opleiding ook leerde over bijvoorbeeld aflammeren, het ontdekken van ziektes en de omgang met honden. „Die cursus heb ik niet gevolgd”, vertelt Marijke. „Als je liefde hebt voor het schaap leer je dat vanzelf.”
Herdercoördinator Jos Duurland knikt instemmend. „Je kunt hier geen mensen neerzetten die toevallig een hond hebben en het wel even willen proberen. Dat werkt niet. Herders en honden moeten goed getraind zijn. Ze moeten kennis, vaardigheid en passie voor schapen hebben, anders gaat het niet.” Duurland heeft het volste vertrouwen in de kwaliteiten van Marijke en Petra. „Met de komst van de dames is het soms een kippenhok in de schaapskooi, maar dat maakt het wel gezellig.”
bron: De Twentsche Courant Tubantia 24/01/2015